Oud en nieuw vind ik maar een rare knip in de tijd. Tegen oliebollen en champagne heb ik geen bezwaar maar die mag je van mij ook hartje zomer serveren. Voor mij begint elke dag een nieuw jaar, een nieuw uur en nieuwe minuten.

Nog gekker vind ik het dat men zich alleen op 31 december het goede voorneemt om de voornemens een week later volkomen te negeren. Meestal zijn het voornemens waarvan je op je klompen kunt aanvoelen dat het toch niks wordt. Op oudjaarsavond kan ik best zeggen dat ik ga sporten en vijf kilo ga afvallen maar als dat me het hele afgelopen jaar nog niet gelukt is, waarom zou het dan nu wel gaan?

Daarentegen heb ik me een paar dagen geleden iets voorgenomen waarvan ik zeker weet dat ik me er aan ga houden. Het zal niet in één keer perfect gaan maar ik ben vastberaden. Mijn voornemen kwam tot mij door een aantal voorvallen die ik deze decembermaand mocht meemaken. Geen grote gebeurtenissen maar wel gebeurtenissen waarbij wildvreemden onbaatzuchtigheid toonden. Onbaatzuchtigheid waaraan het mijn cynische ik het nog wel eens ontbreekt. Kleine daden waaruit grote liefde voor de medemens uit spreekt.

De ene keer ging het erom dat ik te weinig parkeergeld had omdat ik er niet op gerekend had dat er op die afgelegen plek alleen met contant geld betaald kon worden. Terwijl ik nog na stond te denken of ik dan maar het risico van een bon zou nemen, kreeg ik van een vriendelijk heerschap vijftig cent in mijn handen gedrukt.

De andere keer waren mijn gezin en ik, op weg naar Parijs, gestrand in een buitenwijk van Gent met autopech. We hadden al enige uren doorgebracht in de garage toen duidelijk werd dat we de nacht in die alleraardigste stad moesten doorbrengen. Er werd ons verteld dat rondom het station betaalbare hotels zouden zijn. Terwijl we nog aan het overleggen waren hoe wij daar naar toe moesten gaan zonder onze zilveren bolide, bood een man die daar zijn auto kwam ophalen ons spontaan een lift aan. Natuurlijk waren wij er op een andere manier ook wel gekomen maar ik was zo moe van het wachten en de teleurstelling dat wij een dag in Parijs moesten missen dat ik de beste man erg dankbaar was.

Diezelfde avond schreef ik in mijn onafscheidelijke notitieblokje wat mijn voornemen vanaf dat moment zou zijn. Letterlijk schreef ik het volgende op: Ik ga liever en behulpzamer zijn vanaf NU. Weg met het cynisme!!!

Zoals de aardige Belg en de engel bij de parkeerautomaat mij in mijn hart raakten, hoop ik door mijn gedrag ook anderen zodanig te raken dat zij mijn voorbeeld volgen. Laat de onbaatzuchtigheid zich als een olievlek verspreiden zodat er ook na 1 januari 2014 elke dag mensen bijkomen die zich voornemen vanaf dat moment liever te worden.

Gelukkig nieuw jaar, elke minuut opnieuw!