Bij alles in mijn leven zoek ik altijd nuance. Naar mijn idee zijn dingen nooit helemaal zwart of wit. Zwart en wit zijn officieel niet eens kleuren. Zwart is het ontbreken van licht en wit is licht. Bij zwart is er dus geen kleur waarneembaar en bij wit zijn alle kleuren in gelijke mate aanwezig. Dat vond ik altijd moeilijk te begrijpen totdat er een leraar in mijn leven het mij liet zien, aan de hand van een kartonnen cirkel waarop in gelijke punten de kleuren van de regenboog stonden. Deze schijf zette hij op een boormachine. Door het draaien van de schijf vervaagden alle kleuren en zag je alleen nog maar wit. Tussen wit en zwart zit dus niet alleen maar grijs.

Helaas mag de nuance vaak niet meer. Je bent vóór of tegen, rechts of links, je hebt een mening of je moet je mond houden. Wit of zwart. Maar zo zit het leven volgens mij niet in elkaar. Ben ik nog steeds vóór opvang van vluchtelingen? Ja! Ben ik er ongerust over of het nog allemaal in de hand te houden is? Ja! Ben ik bang dat er mannen tussen de asielzoekers zitten die mijn dochter iets aandoen? Ja! Denk ik dat alle vluchtelingen potentiele verkrachters zijn? Nee! Keur ik discriminatie af? Vanzelfsprekend. Vind ik dat mensen die zich gediscrimineerd voelen zich soms teveel als slachtoffer gedragen en in alles discriminatie zien? Ja! Vind ik überhaupt dat mensen zich in het algemeen als slachtoffer gedragen? Ja! Vind ik desondanks dat mensen die te zwak zijn om voor zichzelf op te komen geholpen moeten worden? Natuurlijk!

In alles zit dualiteit. Het is yin en yang. Als yin op zijn sterkst is begint er altijd een sliertje yang in te komen. In yang zit altijd een puntje yin en vice versa. Als veganist keur ik al het gebruik van dieren in de breedste zin van het woord af maar mijn katten en hond moeten ook eten en ik deel ook al bijna 30 jaar lief en leed met een man die mij steunt maar zijn sudderlapjes niet opgeeft. Apetrots ben ik op mijn kinderen dat zij op jonge leeftijd zelfstandig en wijs zijn en ik heb ze altijd gestimuleerd om hun eigen keuzes te maken maar het liefst zou ik ze ook nog onder mijn vleugels houden en elke vinger afbijten die naar ze wijst. Als ik reisprogramma’s zie wil ik ook ver weg van hier maar ben ik op reis dan wil ik thuis zijn en met een dekentje op de bank, omringd door mijn huisdieren, reisprogramma’s kijken op mijn eigen TV. Diep van binnen ben ik het bangste muisje van de hele wereld maar tegelijkertijd ben ik de moedigste held die er bestaat als het er op aan komt.

Het mag, we hoeven niet te kiezen, we mogen voor meer dingen tegelijk zijn. We mogen tegelijkertijd politiek linkse en rechtse meningen hebben. We mogen van Nederland houden en toch veranderingen omarmen. We kunnen verschillend en toch gelijkwaardig zijn. Het is de nuance wat het leven leefbaar maakt en het zijn alle kleuren van de regenboog die het licht vormen.