Laatst hoorde ik iemand over een ander zeggen: “O, dat is zo een van-negen-tot-vijf-type”. Ik hield wijselijk mijn mond en liet mijn gedachten gaan over mijn eigen typering in deze. Was ik dat ook? Ik werk meestal van half negen tot vijf uur. Niet dat het in beton gegoten is. Mocht het nodig zijn wil ik best buiten deze tijden werken en van een keer, incidenteel, overwerken is ook nog nooit iemand doodgegaan. Althans dat hoop ik dan maar. Bovendien geef ik me voor 100% in die geijkte kantooruren. Maar om vijf uur gaat de spreekwoordelijke stekker eruit. Telefoon gaat op stil, en laptop gaat uit. Dat wordt nogal eens gezien alsof je niet toegewijd bent aan je werk of dat je erg rigide bent. Daar ben ik niet mee eens. Integendeel, het komt het werk ten goede wanneer ik daardoor de volgende dag weer fris kan starten.

Ten eerste is er de fysieke gezondheid. Die is in eerste plaats natuurlijk belangrijk voor de werknemer zelf maar minstens zo belangrijk voor de werkgever. Voldoende rust en tijd voor privézaken, sport en ontspanning zorgt ervoor dat de werknemer gezond blijft waardoor die goed functioneert. Een open deur misschien maar als dat geen win-win is dan weet ik het niet meer.

Ten tweede is er de mentale gezondheid. Uit onderzoek blijkt dat veel mensen een continue gevoel hebben dat ze tijd tekort hebben. Strikt gezien hebben we best veel vrije tijd. Maar dat wordt niet zo ervaren. Dat heeft onder andere twee oorzaken:

Er is de beleving van tijd. We doen veel dingen in ons leven onbewust. Wanneer je bewuster bent van alles wat je doet krijg je inzicht in het belang van datgene wat je aan het doen bent (moet die boodschap nu echt gedaan worden?) en je kunt waarde toekennen aan de normale acties die je elke dag doet. Sta bewust op uit je bed en voel hoe fijn het is als je dit kunt. Poets je tanden bewust en denk daarbij hoe fijn het is dat je gebit in orde is. Of als dat niet zo is dat het fijn is dat je een tandarts hebt die kan zorgen dat je weer kunt eten.

Voor mijzelf is ongestoord koken na een dag hard werken een vorm van ontspanning. Natuurlijk is het iets wat gewoon moet en ik kook echt niet elke dag culinaire hoogstandjes (ook ik bestel wel eens een pizza) maar alles wat ik snijd, bak of opwarm doe ik bewust. Die rust is niet te onderschatten. Het is mijn debriefing van de dag.

Alles bewust doen heet nu mindfulness maar eigenlijk heeft mijn vader daar al de basis voor gelegd met zijn gezegde: ‘Niemand heeft op een briefje staan hoe lang hij nog heeft, dus geniet van elke dag’ en wanneer ik mopperde op het door de regen fietsen: ‘Wees blij dat je dat kan, kinderen die ziek zijn en hun bed niet uit kunnen zouden zo met je willen ruilen!’ Als puber kon ik de beste man wel doodknuppelen als hij dat zei wanneer ik drijfnat en tot op het bot verkleumd van mijn krantenwijk terugkwam, ondanks dat hij dan met zijn grote eeltige handen mijn wintertenen warm wreef. Kon ik die ouwe nog maar zeggen dat hij eigenlijk zijn tijd vooruit was met zijn mindfulle uitspraken.

Dan is er nog iets aan de hand. We hebben last van tijdconfetti. Tijdconfetti is het verschijnsel dat we overspoeld worden door berichtjes, piepjes, notificaties etc. en voortdurend multitasken. Dat is privé al aan de hand maar wanneer we onze werktelefoon niet ‘s avonds in de hoek gooien hebben we die er ook nog bij. Eén berichtje is niet zo erg. Maar stel, je hebt een uur vrij. En in dat uur heb je 7 notificaties waar je naar kijkt, op antwoord, over nadenkt, dan kost dat je al snel 10 minuten. Strikt gezien heb je dan nog maar 50 minuten over van je vrije tijd. Als dat 10 minuten achter elkaar zijn is dat nog niet zo erg. Maar omdat het als confetti je uur binnen dwarrelt, wordt je om de zoveel minuten gestoord uit je vrije tijd. Het is bewezen dat daardoor dat uur niet meer als vrije tijd voelt. Nog afgezien van de stress die sommige berichten met zich meebrengen.

Dus wat nu te doen? Zet je notificaties uit op je telefoon. Zowel privé als van het werk. Maak van alles in je leven een bewuste gebeurtenis en besteed je tijd aan één ding tegelijk. En laten we met zijn allen besluiten dat 60 uur in de week werken niet stoer is of de norm moet zijn. Omarm de van-negen-tot-vijf-mentaliteit en zorg dat je echt vrij bent als je vrij bent.

Bekijk ook Dit filmpje over tijdconfetti