Het overkomt mij best vaak. Ik ben een echte huilebalk. Als iets mij raakt springen de tranen mij alweer in de ogen. Kinderen die hoopvol sinterklaasliedjes zingen, foto’s van babydieren of juist hele oude, mensen die om wat voor reden dan ook verdriet hebben, laat het mij zien en horen en ik houd het niet droog. Dan hebben we het er nog niet eens over als het om mijn eigen kinderen gaat. Staan ze op een podium of is er iets met ze gaande, positief of negatief, gegarandeerd heb ik prikkende rode oogjes. Daar kan ik niets aan doen. Mijn hele familie is zo.

Het meest raak ik ontroerd door dieren of kinderen maar soms heb ik dat opeens ook met mannen. Er zijn mannen die mij tot in het diepst ontroeren. Het heeft niets te maken of ik ze aantrekkelijk vind. Het zijn niet persé mooie mannen.

Als ik er zo over nadenk zijn het altijd mannen die een zachte kant laten zien in combinatie met een bepaalde onhandigheid. Het gaat om mannen die zelf tot in hun ziel geraakt worden en niet bang zijn om dat te tonen, niet angstig zijn dat ze daar minder mannelijk van worden. Ze worden er in mijn ogen juist stoerder van.

Over wat voor mannen heb ik het dan? Niet de filmsterren waar elke vrouw het warm van krijgt. Ik heb het over Dolf Jansen die een gedicht over zijn kinderen voorleest. Als iedere papa zo over zijn kinderen denkt en dat op die manier uit wordt de wereld mooier. Het gaat over Bart van der Weide, zanger van de band Racoon, die de gave heeft dat hij mooie liedjes maakt, ook nog een fijne stem heeft en dan heel onhandig en verlegen doet als hij daarvoor een prijs krijgt.

Nico Dijkshoorn, ook zo iemand. Groot, grof en een beetje sociaal onhandig. Als hij over zaken schrijft die hem raken, dan komt dat rechtstreeks mijn hart binnen walsen. Gaat hij er nog gitaar bij spelen zoals bij zijn ode aan de stervende Levon Helm van The Band dan pak ik mijn zakdoek er weer bij. Colin Benders (Kyteman) bereikt hetzelfde. De mix van prachtige muziek maken, zijn idealisme en daarbij nog zo een aardig en bescheiden mens zijn doet mij smelten.

De beste kerels hoeven niet bang te zijn. Ik ben geen stalkende, dwepende fan, ik zal geen dagen voor hun deur doorbrengen in de hoop een glimp van ze op te vangen maar ik zou ze slechts willen zeggen: “Heren, gij ontroert mij”.