Het is al lang geleden maar ik weet nog hoe het was. Dat als je trek had een kast opendeed en dat daar precies datgene lag wat je graag lustte. Als het op was dan vulde de voorraad zich op miraculeuze wijze aan. Elke avond lag er lekker eten op mijn bord, geen idee hoe het daar gekomen was. Wanneer de kat een muis had gevangen en half aangevreten op de deurmat had achtergelaten, hoefde je alleen maar hard ‘ieuw’ te roepen en als je dan een uurtje later keek, dan was er geen spoortje van die viezigheid meer te zien. De huiskamer, dat was ook zoiets, hoe goed ik ook mijn best deed om daar een spoor van modder, kleding, tassen en andere troep achter te laten, het bleef er nooit lang liggen.

Je moest er wel een offer voor brengen. Eén keer per jaar offerde je een klein deel van je tijd door een vreemd knutselwerkje te maken. Dat moest van school. Nooit begrepen waarom maar zolang de situatie in stand bleef zoals die was, wilde ik dat best doen. Wel een beetje raar dat die knutselwerkjes een paar weken bleven staan en dan verdwenen om nooit meer terug te keren. Waar ze dan bleven wist je niet. Later werd het makkelijker. Dan hoefde je alleen maar naar de Blokker te gaan om een mooi theekopje te kopen of zoiets.

In ander gezinnen was het wel eens anders. Daar offerden ze wel eens een mixer of een strijkbout en kregen er niet eens zo veel voor terug. Ik begon te denken dat ik misschien wel een prinses was.

Viel dat even tegen toen ik uit mijn ouderlijk huis vertrok. Ik heb het nog even geprobeerd. Dacht nog steeds dat als ik er niet naar keek dat dan de troep of dode dieren vanzelf weg zouden gaan.

Nu, vele jaren, weet ik waar mijn knutselwerkjes gebleven zijn en dat ze niet nodig waren om mijn prettige leventje in stand te houden. Net zo goed als dat ik ook geen cadeautjes van mijn kinderen met Moederdag verlang.

Mijn moeder was huisvrouw en ik kan met geen mogelijkheid aan haar tippen wat betreft het huishouden. Ik heb een hekel aan schoonmaken en opruimen en zou daar ook het liefst een andere mama voor inhuren. Maar mijn prinses en prins hebben een vergelijkbaar gemakkelijk leven hoewel ze daar zelf wel eens anders over denken.

In materiele zin verlang ik niets van ze op deze door de commercie in stand gehouden dag. Ik heb elk jaar maar één wens met Moederdag: een dag vrij.