Voor een wedstrijd van de VPRO schreef ik drie verhalen in 80 woorden. Niet gewonnen maar in dit geval was het meedoen echt belangrijker. Ik vond de uitdaging om een verhaal te reduceren tot de essentie erg leuk.

Oordeel zelf of het mij gelukt is. 

Pet

“Ik ben mijn pet kwijtgeraakt,” zegt hij. “U had toch geen pet op vandaag,” zegt ze. “Nee, hij was in het water gevallen.” “Wanneer dan? Gisteren toen u naar buiten was? “

“Nee, toen ik afscheid van haar moest nemen.” De oude man staart met zijn bleke blauwe ogen in de verte. “Ze was zo mooi, zo lief. Ik stond op het dek en zwaaide naar haar en toen viel mijn pet in het water. Nooit meer gezien. Haar ook niet.”

Asiel

Als ik haar vraag hoe ze hier terecht is gekomen zegt ze: “ik was dertien en ik was bang.” “Niemand sprak mijn taal.”

Meer vertelt ze niet. De angst in haar ogen zegt mij echter genoeg. Ze is nog steeds niet veilig, vecht elke dag voor haar vrijheid in de vorm van een verblijfsvergunning.

Ze doet haar best op school en verwondert zich over haar verwende klasgenoten.

Over China, het land wat haar niet terug wil, praat ze liever niet.

Water

Ze noemt de werelddelen waar ze waarschijnlijk nooit zal komen één voor één op. Haar gedachten dwalen af naar haar neef in Nederland. Hij schreef haar eens dat het water daar uit de muur komt wanneer je maar wilt en dat ieder gezin zijn eigen WC heeft die met schoon drinkwater doorgespoeld wordt.

Ze doet haar best om zich te concentreren maar het lukt niet meer. Terwijl ze boven haar huiswerk in slaap valt denkt ze glimlachend: “stel je voor.”