Een vriend van ons, iemand wie een groot deel van zijn leven achter het stuur doorbrengt, reed met zijn auto een voorrangsweg op. Hij zat misschien even met zijn gedachten bij iets wat er die ochtend in zijn gezin had voorgedaan. Op de voorrangsweg reed een auto die hij te laat had gezien. De bestuurder van de auto moest inhouden. Stom, stom, stom, vervelend foutje, verder niets aan de hand. De andere chauffeur meende echter de vriend in te moeten halen, hem te snijden en hem bijna van de weg af te drukken.

Mijn gezin en ik gingen uit eten in Amsterdam. Zoonlief mocht rijden. Hij had nog niet zo lang zijn rijbewijs dus vond ik dat hij zoveel mogelijk meters moest maken. Hoe doe je tenslotte anders rijervaring op? Hij haalde in maar vergat even dat hij terug moest schakelen. Onze toenmalige auto was niet zo een snelle bak dus we kwamen te traag op gang op de linkerbaan. De auto achter ons moest afremmen. Stom, stom, stom, vervelend foutje, verder niets aan de hand. Is mij ook wel eens gebeurd. De chauffeur van de andere auto meende echter ons van rechts in te moeten halen en rakelings langs ons, de linker rijbaan weer op te moeten duiken. Mijn zoon reageerde gelukkig goed maar het had niet veel gescheeld of dit had een heel naar ongeluk kunnen zijn.

Zomaar twee voorbeelden. Vraag er naar en iedereen heeft wel eens iets dergelijks meegemaakt. Ik vraag me dan af wat iemand er toe zet om een hardwerkende vader van een gezin, iemands broer, iemands geliefde, een aardige vent, zo in gevaar te brengen vanwege een verkeerde inschatting. Of in ons geval. Waarom denkt iemand een braaf, normaal gezin bestaande uit papa, mama en twee talentvolle, aardige kinderen (al zeg ik het zelf) de dood in te kunnen jagen vanwege een onhandige zet van een onervaren bestuurder? Wat nou als het echt mis was gegaan. Had zo iemand dan gedacht: “lekker pûh! Jij deed iets fout en nu ben je lekker dood?” Hoe wil iemand dat op zijn geweten hebben? Hoe verantwoord je dat voor jezelf? Of ben je dan gewoon te dom om de gevolgen van je acties te kunnen overzien?

Was het nog een overmoedig broekie geweest dan had ik me daar nog wat bij voor kunnen stellen maar in het eerste geval was het een volwassen kerel en nota bene nog een leraar op een middelbare school. Dat weet ik omdat de vriend in kwestie nogal een opvliegend karakter heeft, de man is gevolgd en hem er op aangesproken heeft. Gelukkig voor de man heeft onze vriend tot tien leren tellen.

Op de weg kom je allerlei chauffeurs tegen: talentloze sukkels, mensen die hun rijbewijs net één dag hebben en automobilisten die meer tijd in hun auto doorbrengen dan met hun partner. Allemaal maken ze fouten. Omdat ze er niks van kunnen, omdat ze nog een groentje zijn of omdat ze met hun hoofd er even niet bij zijn en op de automatische piloot rijden. Geen van deze mensen verdienen de pijn en ellende van een ongeval. Geen van hun verwanten verdienen de straf van hun geliefden te verliezen omdat die de euvele moed hadden om per ongeluk een kleine misstap in het verkeer te maken.

Compassie graag. Ook in het verkeer.