Op weg naar mijn werk, langs de kant van de weg, lag een hoofdkussen. Keurig in een zwart kussensloop, lekker bol, lag het daar in de berm. Nou gebeurt het wel vaker dat er langs de kant van de weg iets ligt, zoals een sok of een schoen, maar een kussen? Ik vraag me dan af hoe dat kan. Hoe kun je nou je kussen verliezen?

Een sok of een schoen is ook al raar maar die heb je tenminste nog aan je voeten op het moment dat je een auto in stapt. Hoewel ik persoonlijk toch altijd met mijn voeten naar beneden zit in een auto. Ik bedoel, het is toch niet zo dat als je rijdt, dat dan je been ineens omhoog gaat terwijl toevallig het raampje open staat en dat je dan ineens je schoen kwijt bent. Laat staan een sok.

Misschien was een melige bijrijder de reis beu en lag hij ondersteboven in de stoel, waardoor hij per ongeluk op het knopje drukte waarmee je het raampje opent. Of was iemand zijn schoenen gewoon zat. Zo heeft een oom van mij, na een vakantie op zijn boot, waarbij het drie weken aan één stuk door regende, zijn schoenen in de plomp gegooid met de mededeling dat ze toch nooit meer droog zouden worden.

Niet dat het belangrijk is hoor, hoe die voorwerpen in de berm terecht komen, maar het houdt me dan wel de hele weg bezig. Ik blijf maar allerlei scenario’s bedenken. De simpelste verklaring is dat het kussen uit een overvolle vakantieauto gevallen is. Maar dat merk je dan toch? En als het dan nog langs de snelweg is dan snap ik dat het niet zo makkelijk is om even terug te rijden. Dit was gewoon langs een dreef binnen de stadsgrenzen. Kleine moeite om even de eerstvolgende rotonde te nemen en je kussen te redden.

Respectloos vind ik het. Jarenlang heeft het elke nacht een zwaar hoofd op zich moeten verdragen en daar ligt het dan nu, smoezelig en eenzaam, nat te worden in het gras: een kussen zonder hoofd.