Ze zijn overal. In bijna elk elektronisch apparaat meent men ze te moeten inbouwen. Je hoort het de hele dag door. Overal waar je komt en, nog erger en misschien wel het meest, ook thuis. Piepjes. Vanaf het moment dat ik ’s ochtends mijn ogen open doe. Ik wordt gewekt door de piepjes van mijn wekker. Daarvoor heb ik al de piepjes van de wekker van mijn dochter, die het snoozen tot een kunst verheven heeft, al een paar keer gehoord.

En dan begint de broodbakmachine. Hij piept een keer of drie een vrolijk riedeltje, totdat ik snel de stekker er uit trek. Niet nodig, dat gepiep, want ik had zelf de vorige avond de tijd zodanig ingesteld dat precies om half zeven mijn broodje dampend en geurend klaar zou zijn. En dat kan ik gelukkig nog steeds heel goed onthouden. Vooral ook omdat de toetsen waarmee ik die tijd ingesteld heb ook al zo gezellig piepen, iedere keer dat ik er één indruk. Piep, piep, piep…

Vervolgens stap ik in de auto die hard gillend laat weten dat ik de gordel nog niet om heb. En als ik de euvele moed heb om mijn deur te openen terwijl mijn sleutel nog in het contact zit, of mijn lichten nog aan heb, wordt ik zowat uit mijn stoel geblazen met een harde lange PIEEEEP. Ik word daar zo schrikachtig van dat ik alles eraan doe om het harde geluid te vermijden, wat natuurlijk wel een gewenst effect heeft. Lichten laten branden en met een lege accu staan is er zo natuurlijk niet bij. Maar zonder gordel rijden doe ik sowieso al niet en als mijn tas op de bijrijdersstoel ligt en hij is iets te zwaar begint dat ding ook al te piepen.

Als ik in het weekend de wekelijkse Himalaya aan wasgoed wegwerk is het helemaal bal. De wasmachine piept, als hij klaar is met het programma, een keer of tien, drie piepjes achter elkaar. Dat zijn dertig piepjes. Vermenigvuldig dat met de minstens tien wassen die ik draai in de week… precies, dat zijn DRIEHONDERD PIEPJES!!! En nooit ben ik op tijd om de wasmachine eerder uit te zetten omdat dat ding op zolder staat en ik er twee trappen voor op moet rennen en ik meestal middenin een creatief proces zit, of met mijn handen in het sop sta, of iets aan het koken ben, of een stukje aan het schrijven ben met mijn piepende laptop, of zoiets!

Waarom? Waarom moeten er overal piepjes in gebouwd worden. Gek word ik er van. En je kunt ze ook niet uitzetten. Want dat hebben ze er dan in die fabriek niet ingebouwd, hè, een leuk piepend knopje waarmee je alle piepjes in één keer het zwijgen op legt. Persoonlijk ben ik niet zo voor martelen maar ik als het om piepjesbedenkers gaat, heb ik moeite om mijn fantasie in bedwang te houden.

PIEP!