Zondagochtend half zes, ik lig wakker en vraag me af wie er stiekem vannacht met een vrachtwagen over me heen gereden is. Ondanks mijn pijnlijke lijf voel ik me tevreden en warm vanbinnen. In de wetenschap dat ik veel te vroeg wakker ben maar er vandaag pas uit hoef als het mij uitkomt, lig ik te genieten. Vandaag is helemaal van mij. Er heerst rust in huis. De katten voelen het ook. Eén voor één merken ze dat ik wakker ben en komen ze zich melden voor wat geknuffel en nestelen zich genoeglijk op of naast mij. Loom blijf ik nog een uurtje sudderen. Straks maar een bad en wat yoga-oefeningen om mijn lichaam weer in beweging te krijgen maar eerst een kop koffie en een stuk overgebleven taart om mee te ontbijten.

Ik laat de dag van gisteren passeren. De verjaardag van mijn dochter was als vanouds weer gezellig. Familie en vrienden, jong en oud mengden zich met groot gemak. Vóór die tijd heb ik een groot deel van de dag in de keuken doorgebracht om eten te maken voor mijn gasten. Dat doe ik graag. Het koken vind ik leuk maar vooral wil ik het mijn gasten zoveel mogelijk naar de zin maken. Graag wil ik ze dan de perfecte tabouleh, pastasalade, hummus of pizza voorzetten. Voor mijn lief is het niet leuk als ik een verjaardag voorbereid. De arme schat stelt zich dienend op en mijdt zoveel mogelijk de keuken. Het plannen en bereiden van zoveel voedsel maakt een tiran in mij los, die me doet beseffen dat het maar goed is dat ik nooit de ambitie heb gehad om chef-kok te worden.

Het is geen streven naar perfectionisme ter eer en glorie van mijzelf maar mijn manier om genegenheid te delen. Niets mooiers dan het moment dat iedereen een bord gevuld heeft, er een stilte valt en er alleen hier en daar een “Hmmm” te horen is. Het zal er mee te maken hebben dat ik opgegroeid ben in een groot gezin, dat een deel van mij altijd verlangt naar de gezellige chaos van het eten met veel personen. Mensen met wie je door allerlei onzichtbare draadjes verbonden bent.

Het eten was een succes. Lag het aan mijn recepten? Of aan de juiste verhoudingen van de ingrediënten? Nee, dat er van genoten werd lag aan het fijne gezelschap en aan het allerbelangrijkste ingrediënt wat ik in het diner had verwerkt: liefde.