Mijn dochter was bijna jarig. Haar achttiende verjaardag. Dat is toch wel een momentje dus daar hoorde een speciaal cadeau bij. Ze mocht een ring uitkiezen en daarvoor gingen we naar de Bijenkorf. De missie was geslaagd en we liepen tevreden door de winkel vol verleidingen.

Een beeldschoon meisje, dat werkt voor een nagelproductenmerk kwam op ons af met voor ieder een bon voor een gratis manicurebehandeling. “Ja ja”, zeiden we tegen elkaar: “gratis, maar dan moet je daarna allemaal dure producten kopen die je niet nodig hebt!” Mijn dochter had echter wel zin in zo een gratis behandeling en we besloten toch maar gebruik te maken van het aanbod. “Maar”, zo zeiden wij: “We laten ons nergens toe verleiden, we kopen he-le-maal niks!” We zien onszelf graag als nuchtere, sterke, onafhankelijke vrouwen die niet in allerlei claims van dure schoonheidsproducten geloven.

We namen plaats op hoge barkrukken en werden uiterst vriendelijk geholpen door prachtige, tot in de puntjes verzorgde, jonge vrouwen. Omringd door een sprookje van duizend kleuren nagellak werden onze handen gemasseerd en onze nagels gevijld. Bezorgd keken de nagelmeisjes naar onze nagelriemen. Wij maken beiden regelmatig een puinhoop van het vel rondom onze nagels omdat we velletjespulkers en -bijters zijn. Ze riepen er nog net niet hoofdschuddend “TSSS” bij.

We kregen een ingevuld lijstje, met daarop aangekruist een tiental producten, à gemiddeld twintig euro per stuk,  die we echt nodig hadden om wat aan het achterstallig onderhoud van onze handen te doen. En, o ja, ze hadden ook nog, héél toevallig, zo een mooie aanbieding! Je kreeg als het ware één product gratis. Een uur later stonden we buiten met in mijn hand een aller schattigst tasje met een strik met daarin die o, zo geweldige aanbieding van het nagellakmerk.

Giechelend om onszelf probeerden we elkaar te overtuigen dat we die nagelriemverzachter toch echt nodig hadden en dat we met die olie heus de mooiste nagelriemen zouden krijgen die er waren. We zouden elke avond onze handen verzorgen. Nu, twee weken later, verwaarloos ik mijn handen weer als vanouds. Na drie avonden trouw mijn nagelriemen in te smeren met de veel te dure olie vergat ik het de avond daarop.

Mijn handen zijn die van een sterke, nuchtere, onafhankelijke vrouw die niet in allerlei claims van dure schoonheidsproducten gelooft. Maar wel één die dat soort producten onaangeroerd in de kast heeft staan.