Een wekelijkse blog bijhouden lukt mij al heel lang niet meer, Na de scheiding is mijn leven flink veranderd. Plotseling was ik mijn eigen kostwinner geworden en werkte ik meer uren dan ik ooit gedaan had, er moest een paar keer verhuisd worden, huizen ingericht worden. Ik had het er maar druk mee. Opeens moest ik alles alleen doen. Het huishouden, dieren verzorgen, administratie, klusjes, noem maar op. Niet dat ik me zielig voelde. Het was ‘empowering’ om maar even een Engelse term er in te gooien. Het voelde krachtig en prachtig. Want naast alles betalen kon ik nu ook alles bepalen. Hoe ik leef, wat ik eet, welke keuzes ik maak, hoe ik mijn huis inricht. Niet dat de vader van mijn kinderen zo een tiran is, verre van dat, maar wanneer je al heel jong samen bent gaan wonen is er op het laatst geen onderscheid meer tussen mijn en dijn.

Naast dit alles was ik ook nog op zoek naar de liefde. Want hoe een-sterke-onafhankelijke-vrouw-die-geen-man-nodig-heeft ik ook ben: mijn huid verlangde naar huid, mijn keukenkunsten verlangden naar iemand die dat waardeerde, mijn gekke en serieuze invallen hadden een toehoorder nodig. Je kunt praten tegen katten maar hun antwoorden zijn beperkt.

De drukte verdrong mijn creativiteit. Mijn liefde voor schrijven leek verdwenen te zijn. Geen inspiratie meer. Angst om ervoor te gaan zitten. De drempel werd te hoog. De beren stapelden zich op de weg op en ik vond mezelf terug met eeuwig mijn telefoon in mijn hand. Grappige filmpjes kijken, reageren op reaguurders en interessante artikelen delen op de socials. Het bracht mij niets dan afleiding. Afleiding van wat mij zoveel meer brengt.

De liefde heb ik weer gevonden. Na een, op zijn zachts gezegd, interessante tijd van tinderen en daten, ontmoette ik de man waarmee ik het volgende avontuur aanga. Een creatieve geest die mijn creativiteit stimuleert. Samen maken we plannen. Ik schrijf weer. Misschien publiceren we ooit nog wat samen, wie weet. Hij brengt mij rust en zet me aan tot denken. Stimuleert mij om mijn ideeën om te zetten in daden. Begrijpt het wanneer ik in een ‘flow’ zit waardoor ik tijd en eten vergeet. Het gebeurt hem zelf ook, dat ontroert me.

Ja, ik ben een-sterke-onafhankelijke-vrouw-die-geen-man-nodig-heeft maar ik vind het verdomd heerlijk om mijn leven en huis te delen met deze lieve man.