Het is niet bepaald een hobby van me: boodschappen doen. Omdat ik het geen fijne bezigheid vind, beperk ik het tot één keer in de week en het liefst tot één, hooguit twee supermarkten. Mijn streven naar efficiëntie resulteert in een boodschappenkar, die zo vol is dat er nog net niet van alles uit valt. Het is de kunst om alles zodanig te stapelen, dat ik uiteindelijk mijn auto bereik, zonder dat er onderweg daar naar toe, een doos eieren midden op straat onder de wielen van mijn kar uit elkaar spat.

Zodoende kwam ik weer eens met een van ellende piepende boodschappenkar bij de kassa. Er was er maar één geopend. Vlak achter mij schoof een ouder echtpaar aan. De vrouw van het stel had een stokbrood vast. Ik vroeg haar of dat het enige was wat zij af te rekenen hadden en vond dat ze dan wel even voor mochten. “Dat is heel vriendelijk van u,” zei de vrouw. “Nou ja,” antwoordde ik: “Het zou toch wel zielig voor u zijn als u op mij zou moeten wachten.” Haar echtgenoot zei dat iedereen gelijke rechten heeft. Daar kon ik even niets mee en glimlachte maar een beetje. Achter mij groeide de rij verder aan met een aantal scholieren met ook allemaal maar één boodschap.

De kassa naast ons werd geopend en er werd geroepen dat de eerstvolgende in de rij daar naar toe mocht. “Dat bent u,” zei de vrouw. Ik vertelde haar dat ik dat wel wist maar dat ik toch bleef staan. De scholieren achter mij aarzelden even. Met een knikje van mijn hoofd gaf ik ze te kennen dat zij konden gaan. Behalve het stokbroodstel was er nog één persoon vóór mij aan het afrekenen, ik zou dus snel genoeg aan de beurt zijn.

De vrouw keek een beetje ongelovig van mij naar de kinderen en weer terug. Pinnig zei ze: ” Nou, ze komen als laatste aan en zijn als eerste aan de beurt. “ “Het zijn scholieren, ze moeten zo weer de klas in,” zei ik, haalde mijn schouders op en bedacht dat meneer en mevrouw Stokbrood prima illustreerden wat er mis is in onze samenleving. We roepen het hardst om onze rechten maar zouden we niet een prettiger leven hebben als we elkaar iets meer gunnen?

Mag het alsjeblieft allemaal wat liever?