De eerste stap naar verandering is erkennen dat er verandering nodig is. De tweede stap is dat je werkelijk ziet, waar en hoe er verandering moet komen. Daarna komt het lastigste gedeelte: daadwerkelijk veranderen. Verandering kan bang maken. Je weet dat het ergens pijn gaat doen. De vraag is dan of je die pijn wil, of kan verdragen dan wel veroorzaken. Vanaf dit punt kun je nog terug. Nu kun je jezelf nog de vraag stellen of het wel noodzakelijk is om te veranderen. Vind je van niet, dan zul je moeten accepteren dat alles bij het oude blijft. Dat kan heel comfortabel zijn maar als dat niet zo voelt dan weet je het antwoord op de vraag.

Eén ding heb ik de afgelopen drie weken geleerd en dat is dat er iets in mijn leven om moet. Ziezo, dat is dan stap één. Hoe ik het vorm ga geven weet ik nog niet maar dat het anders moet weet ik wel, dus stap twee is nog in wording.

Al vanaf dat ik een jaar of tien was, weet ik dat er een schrijver in mij huist. Afgezien van wat losse flodders en hier en daar een gedicht, heb ik de eerste vijfenveertig jaar van mijn leven er niet veel mee gedaan. Totdat ik langs een zin kwam die mij goed op mijn plaats zette: “Je kunt altijd wel denken dat je een schrijver bent maar als je nooit eens daadwerkelijk iets op het papier zet dan ben je geen schrijver.”

Dat hakte er even in. Vanaf dat moment ben ik steeds meer gaan schrijven. De boeken die in mijn hoofd rond zwermen, hebben echter nog maar voor een klein deel mijn laptop bereikt. Telkens laat ik er van alles tussen komen waardoor het mij niet lukt om er rustig voor te gaan zitten. Dus stelde ik mijzelf weer de vraag: “Ben ik een schrijver van boeken als ik er nooit tijd voor vrij maak?”

Precies daar moet er verandering komen. Hoe ik dat ga doen zal nog moeten blijken. Meer discipline? Vroeger opstaan? Vaker nee zeggen? Beter mijn grenzen aangeven? Waar mijn pijn gaat zitten weet ik dus nog niet maar dat het onvermijdelijk is daar kan ik niet meer omheen.

Bron: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Jahreszeiten_Jahresringe.jpg