Komende week mag ik mijn negenenveertigste verjaardag vieren en hoewel ik wel eens voor de grap roep dat ik nog steeds dertig plus ben zegt het getal me niets. Het leven is zoveel leuker geworden naarmate ik ouder wordt. Met elk jaar wat er bij komt krijg ik meer inzicht in wat ik wil en wat ik vooral niet meer wil. Het interesseert me nog maar heel weinig wat een ander er van vindt. Als er iemand zijn zin begint met “ik vind” denk ik regelmatig: “wat je vindt mag je houden”. Het ‘nou-èn-denken’ heb ik tot een kunst verheven. Mijn rimpels en ouder wordende uiterlijk koester ik. We hebben samen zo veel meegemaakt.

Jong zijn en kleine kinderen hebben vond ik erg ingewikkeld. Mijn kinderen zijn inmiddels uitgegroeid naar verstandige, prachtige jonge mensen in wie ik alle vertrouwen heb dat ze wat moois van hun leven maken. Hoe gezegend kun je zijn.

Er zit me echter wel iets dwars. Het is namelijk niet eerlijk dat je juist op het moment dat je je psychisch zo goed gaat voelen, te maken krijgt met een lichaam dat stelselmatig weigert te doen wat je wilt. Graag bezoek ik zo nu en dan een popconcert maar als ik dan in al mijn enthousiasme wil springen en wild wil dansen gebeurt er iets geks. Het gaat gewoon niet meer. In mijn hoofd kan ik het nog best maar als ik het probeer dan raak ik in onbalans waardoor het er uitziet alsof ik al een halve krat bier heb weggewerkt.

Omwille van mijn kinderen houd ik het dus maar op wat heen- en weergewiebel. Zij zijn nog op een leeftijd dat ze zich snel schamen, vooral voor hun ouders en omdat zij tot het zeer selecte gezelschap behoren van mensen van wie ik mij nog wel iets aantrek, ben ik bereid mij in te houden. In opperste frustratie heb ik er thuis wel eens op geoefend, een glimp van mijzelf opgevangen in de spiegel en toen gedacht: “dit is voor niemand prettig”.

O, had ik nog maar het lijf van een twintigjarige. Al die energie die er af spat als zij hun lichamen in de meest idiote posities dwingen en er ondanks dat nog fantastisch uit zien. Ze komen er gewoon mee weg. Voor geen goud zou ik die leeftijd nog willen hebben maar het lijkt me heerlijk om de fysieke mogelijkheden te hebben van een jong mens en dat te combineren met de geestelijke toestand waarin ik me nu bevind.

Misschien is het ook maar beter van niet. Want laten we wel wezen, die combinatie zou bloedstollend gevaarlijk zijn.

Bron: Kaztorama