Een kind is een wezen wat tijdelijk bij je is, waarbij jij het voorrecht en de heilige plicht hebt om het te begeleiden naar een volwassen en zelfstandig bestaan. Op het moment dat je er voor kiest om een kind in je leven toe te laten, op wat voor manier dan ook, is dat je allerbelangrijkste taak in het leven geworden.

Kun je die taak redelijkerwijs volbrengen als je 65 bent en je bent in verwachting van een vierling? Misschien, maar met de gemiddelde levensverwachting van 82,8 voor een vrouw is dat wel heel krap berekend. De vrouw die deze week daarmee het nieuws haalde neemt dus bewust het risico dat ze haar taak niet kan volbrengen. Nog afgezien of ze die leeftijd in goede gezondheid bereikt en niet al veel eerder hulpbehoevend of dement als een deur wordt.

Daarnaast is het voor een kind niet altijd fijn om oude ouders te hebben. Dat weet ik omdat ik de laatste in de rij van vijf was en ik als puber niet zoveel aan kon met ouders die geboren waren in de jaren twintig. Niet dat ik ze ook maar iets verwijt, ze hebben alles gedaan wat in hun vermogen lag en ik ben in ieder geval opgegroeid in de wetenschap dat zij mij nooit een veilig thuis zouden ontzeggen. Ik wist altijd diep van binnen dat er, hoe gek ik het ook maakte, voor mij een paar warme armen zouden zijn om mij op te vangen zo lang ik nog niet op eigen benen kon staan.

Hoe anders is het voor sommigen van de vrienden van mijn kinderen. Lieve, leuke en intelligente jongens en meiden die te horen krijgen dat zij thuis niet langer welkom zijn. Hun ‘misdaden’ bestaan uit wiet roken, te laat thuis komen of hun school niet afmaken. Waarbij dat laatste vaak nog komt omdat de ouders met donder en geweld willen dat het kind een niveau hoger doet dan het eigenlijk aan kan. Mijn hart breekt als ik zie hoe ze het dan maar moeten uitzoeken. Hoe kun je als ouder je kind zo in de steek laten omdat het niet aan jouw verwachtingen voldoet. Verwachtingen die je in eerste plaats al niet had moeten hebben. Bij het begeleiden van een kind naar de volwassenheid hoort stimuleren en motiveren maar nooit verwachten. Daarbij is het de kunst om het kind in vrijheid zijn eigen keuzes te laten maken op basis van de informatie die jij aanreikt en daarbij je eigen angsten soms opzij te zetten.

Gelukkig is de zelfredzaamheid van deze kinderen groot en de meesten vinden hun weg wel weer maar jammer is het wel. Jammer dat zij de veiligheid van een onvoorwaardelijk thuis moeten missen maar ook jammer voor die ouders die een inspirerende fase van hun kinderen zullen missen. De sufferds!

Foto van Lewis Hine, Newsies smoking at Skeeter’s Branch, St. Louis, 1910. Licensed under Public Domain via Wikimedia Commons