Daar lig ik dan. Zo ongeveer de enige houding die ik op dit moment lang kan volhouden. Door mijn rug gegaan. En dat terwijl ik in een soort hyperactieve fase zat. Of misschien wel juist daarom. Het is niet de eerste keer dat mijn geest in de zesde versnelling zat en mijn lichaam keihard op de rem trapte. Misschien een onbewust reageren, het universum wat waarschuwt of minder verheven: overbelasting door te veel vergen van dat arme lijf.

Na eerst verdrietig en boos en boos en verdrietig geweest te zijn, berust ik er maar weer in. Het is niet anders. Dan maar weer eens wat tijd aan mijn studie besteden, want daar is ook te weinig van gekomen de laatste tijd en liggend kun je prima studeren. Al val ik er soms een beetje bij in slaap. Een gevolg van de saaie leerstof in combinatie met de slechte nachten door de pijn.

Door je rug gaan is echt heel stom. Zo sta je nog rechtop en ben je druk, druk, druk en opeens voel je het mis gaan. Voel je een knak, een kloing, een dzjing en loop je als een pinguïn. In één seconde verandert je leven en kun je niet eens meer gaan eten bij vrienden omdat je geen vijf minuten achter elkaar op een stoel kunt zitten. Ook je taak als mantelzorger stopt per direct. In plaats daar van heb je zelf mantelzorg nodig.

Nou is deze verandering tijdelijk. Niets levensbedreigends en van voorbijgaande aard. Maar het drukt me weer met de neus op de feiten. In één seconde kan je wereld op zijn kop staan. Eén seconde later of vroeger kan alles veranderen. Een seconde dat je later of vroeger van huis ging maakt uit of je in een auto-ongeluk terecht komt of niet, of een seconde dat je een besluit neemt waardoor alles anders wordt. De seconde dat alles nog goed was vóór je hoorde dat een geliefde iets heeft waar hij of zij aan dood gaat. Of één seconde vroeger of later seks waardoor er een wel of niet gewenst nieuw leven ontstaat. Vroeg of laat krijgt iedereen te maken met zulke secondes.

En als er dan in die ene seconde iets anders gaat dan je gepland had ben je blij dat je vele andere seconden hebt besteed aan de liefde. Aan lieve lieverds om je heen die je helpen. Die zorgen dat je je ondanks je tegenslag, een beetje fijner voelt.