Het is nog donker. Vanuit mijn raam zie ik het plein waar straks de zaterdagmarkt weer is. De mensen van de markt zijn druk bezig om alles weer klaar te zetten voor een dag hard werken. Een bus stopt bij de bushalte. In de bus zit een enkeling die ergens laat vandaan komt en er zijn er die al vroeg op pad zijn. Met een grote mok koffie in mijn hand blijf ik een poosje staan kijken en voel me intens tevreden.

Een paar maanden geleden nog maar ben ik hier komen wonen. Nadat de vader van mijn kinderen en ik ruim twee jaar geleden besloten niet meer samen verder te gaan moest ik op zoek naar een eigen plekje. Het viel me zwaar. Dat huis waar we als gezin zo fijn hadden gewoond moest ik achter me laten. En na een heel leven het voorrecht te hebben gehad om in huizen met tuinen, aan de rand van een stad, te wonen kwam ik hier terecht. Een appartement midden in het centrum met uitzicht op het plein.

Wanneer me dat een paar jaar eerder voorspeld was, had ik hard gelachen. Midden in de drukte? Ik? Echt niet! Maar het leven loopt vaak niet zoals je denkt dat het moet gaan en soms wordt je voor keuzes gesteld waarbij je wordt uitgedaagd om je vastgeroeste waarden te herzien. En dan blijkt dat er weer andere waardevolle dingen voor in de plaats komen. Eén van de meest waardevolle dingen in het leven is een eigen plek. Een plek waar je je thuis voelt. Gelukkig heb ik weer een thuis gevonden.

Langzaamaan wordt het lichter, buiten maar ook mijn leven. Het laatste jaar is erg druk geweest. De zoektocht naar een woning, twee keer verhuizen en ondertussen een opleiding afmaken naast een drukke baan laat weinig over voor momenten van rust. Wanneer ik terugkijk ben ik verbaasd over mijn eigen veerkracht maar een mens blijkt altijd meer aan te kunnen dan je denkt. Er is weer ruimte voor de leuke dingen in het leven. Ruimte voor creativiteit, liefde, gezelligheid, lang in bed blijven met een boek en voor lang uit het raam staren naar de drukte die zich buiten afspeelt. Ruimte voor even niks te moeten.

Het wordt tijd dat ik naar buiten ga en op diezelfde markt heerlijk verse groente ga halen en misschien koop ik wel een oliebol bij de gebakkraam. Dus ik maak me los van het schouwspel dat zich buiten afspeelt, schenk nog een kop koffie in en vind mezelf een enorme bofkont.