We worden een uitzondering, manlief en ik. Dertig jaar bij elkaar en niet van plan om het daarbij te laten. Het gaat opvallen. Er wordt mij steeds vaker in diverse toonaarden gevraagd hoe ik dat toch doe. De vragen variëren van: “Hoe houden jullie het toch in vredesnaam zo lang met elkaar uit?” Tot: “Wat is jullie geheim, hoe doe je dat?” Ik voel me min of meer verplicht om een goed antwoord te hebben op deze vragen maar de waarheid is dat ik het niet zo goed weet. Er zijn genoeg dingen op te noemen, daar niet van, maar wat ik ook bedenk, het dekt nooit helemaal de lading. Op de vraag hoe we het zo lang met elkaar uithouden weet ik helemaal geen antwoord. Dat is me veel te negatief. Als het een kwestie van uithouden was geweest dan waren we er al lang geleden mee gestopt. Uithouden klinkt als een uitputtingsslag die je maar net kunt volhouden. Op de vraag wat ons geheim is weet ik al net zo weinig te zeggen. Als ik al het recept voor een goede relatie had dan zou ik het zeker niet geheim houden.

Wat ik hier zeker niet ga doen, is een opsomming geven waarvan ik denk dat het onze relatie zo goed maakt. Tevens wil ik hier niet de indruk wekken dat mijn liefste en ik al dertig jaar onafgebroken met elkaar in glimlachende harmonie hebben geleefd. Ook wij hebben elkaar wel eens een enkele reis Timboektoe toegewenst. Toch wil ik wel een paar tips geven voor een fijne relatie: Doe niet aan romantiek, heb beiden een totaal verschillende politieke voorkeur, verschil ongeveer dertig centimeter in lengte, neem minstens vijf huisdieren en deel zo min mogelijk interesses behalve die voor lekker eten. Kortom, het doet er niet toe. Iets werkt of werkt niet en dat het al zo lang wel werkt geeft geen garantie dat het ook blijft werken. Het enige wat telt is dat het nu, op dit moment, goed is.

Ondertussen voel ik mij belaagd en bespied. Wat voor mij zo logisch voelt is een beetje raar aan het worden. Onderhand ken ik meer gescheiden mensen dan mensen met een lange relatie. Nog even en we worden in een museum gezet. Als we dan maar gezellig bij elkaar mogen blijven, vind ik het best.

Zeeotters. Foto van Joe Robertson.