In de auto, op weg naar mijn werk, rijdt er ver vóór mij een grote vrachtwagen. De vrachtwagen rijdt een stuk langzamer dan ik mag. Al snel ben ik vlak bij hem en ik maak aanstalten om hem in te halen. Precies op dat moment flitst er een gedachte door mijn hoofd: wat nou als ik recht door blijf rijden en heel hard tegen die vrachtwagen aan rijd. Direct daarop denk ik: waarom denk ik nou zoiets stoms? Wil ik echt tegen een vrachtwagen aan rijden? Nee, natuurlijk niet! Integendeel, van tegen vrachtwagens rijden ga je dood of wordt je invalide en ik wil niet dood of invalide worden. Ik ben juist zo blij met het leven.

Een vriendin vertelde laatst dat zij zich altijd voorstelt hoe anderen er naakt uit zien. Vooral bij mensen die ze onaantrekkelijk vindt. Het overkomt haar gewoon. Ook als ze stellen ziet schiet het soms door haar hoofd hoe die stellen het doen of hoe ze samen tanden staan te poetsen. Niet tegen te houden. Ze wil het niet denken maar het gebeurt.

Is zij gek? Of ben ik het aan het worden? Nee, het schijnt dat 90% van de mensen dat heeft: enge gedachten. Er is zelfs een officiële term voor: intrusies. Je kunt er behoorlijk van streek van raken dat je van die bizarre dingen denkt maar het is dus volkomen normaal. Waarschijnlijk raken ze je diepste angsten en afkeren. Juist omdat je iets niet wil, stel je je die situatie voor.

Zo schijnt het dat bijna alle pas bevallen vrouwen gruwelijke gedachten hebben over hun kind. Gedachten als: wat nou als ik hem van drie hoog uit het raam gooi? Die prille moeders willen dat helemaal niet, integendeel, gelukkig verreweg de meeste moeders werpen zichzelf nog liever uit een raam als ze daarmee hun baby zouden beschermen.

Hoewel ik er niet voor geleerd heb vermoed ik achter de gedachte dat je je baby iets zou aandoen, een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor dat kwetsbare wezentje en de angst dat je er per ongeluk iets verkeerd mee doet. Zo herinner ik mij nog heel goed dat ik, nadat ik net mijn oudste had gekregen, meer dan eens half hyperventilerend ‘s nachts wakker schrok met de nare gedachte dat ik hem ergens vergeten was. De ene keer midden op straat, de andere keer koud en huilend op de commode, voor zover hij er in mijn enge halfslaapdromen nog niet afgedonderd was. Nooit eerder in mijn leven had ik zo een allesomvattende liefde en verantwoordelijkheid ervaren als voor dit kleine mensje.

Mijn gedachte bij de vrachtwagen komt er, denk ik, ook uit voort dat ik mij altijd heel scherp bewust ben dat een klein foutje in het verkeer afschuwelijke gevolgen kan hebben. Helaas hebben wij daar twee keer op een vreselijke manier mee te maken gehad in de familie.

Hoewel lastig, zolang je door die gekkigheid in je hoofd maar geen situaties gaat mijden is er niets aan de hand. Als je maar niet in het vervolg alleen maar kant-en-klaar maaltijden eet omdat je ooit tijdens het snijden van de groente hebt gedacht: wat nou als ik mijn vinger er af snijd.

Vooral na het verhaal van de vriendin ben ik nieuwsgierig geworden naar de vreemde gedachten van anderen. Zeg eens eerlijk: wat is jouw gekste gedachte?