Nederland staat op de tweede plaats van de ranglijst van Reporters zonder grenzen als het gaat om persvrijheid. Iets om trots op te zijn. Wij mogen in Nederland alles over iedereen schrijven, zeggen en twitteren. Over onze regering mag je zeggen wat je wil en zelfs ons koningspaar mag belachelijk gemaakt worden op tv. Sterker nog, ik denk dat ze er zelf af en toe ook om in een deuk liggen.

Ook mag je het verschrikkelijk oneens zijn met wat er gezegd wordt en dat ben ik vaak. Zo vond ik de oproep van Hans Teeuwen om solidair te zijn met Hans Böhmermann en Erdogan te beledigen om zodoende het risico te spreiden geweldig maar de vorm waarin hij dat deed niet grappig. Hans Teeuwen vind ik sowieso niet altijd grappig. Zo herinner ik me één van zijn shows waarin hij heel grof was over Beatrix. Dit was beledigend, vrouwonvriendelijk en moet zeer onaangenaam zijn geweest voor iemand wie zich hier niet openbaar tegen mag verweren.

Arjen Lubach gaf gehoor aan de oproep:

Toch zal ik te allen tijde het recht van Hans Teeuwen om dat te doen verdedigen. Met het verdedigen van de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting komt een plicht. Dat is de plicht dat je elke mening die geuit mag worden, accepteert.

Vandaag werd bekend dat een columniste die zich kritisch uitlaat over de Turkse president Erdogan in Turkije opgepakt is. Een Nederlands staatsburger, die in Nederland in alle vrijheid haar mening heeft laten horen. Haar ouders zijn Turks, ze heeft een Turkse naam maar ze is in Nederland geboren en weet waarschijnlijk als geen ander het verschil tussen beide culturen. Op Twitter krijgt zij steunbetuigingen maar ook de mededeling dat ze het er naar gemaakt heeft.

Dat we persvrijheid en vrijheid van meningsuiting hebben is een onderdeel van de Nederlandse identiteit. Het zit in onze aard, net zo goed als dat het blijkbaar in de aard van sommige Turken zit dat ze tot in het diepst van hun ziel geraakt zijn als hun staatshoofd wordt beledigd. Deze mensen beseffen tegelijkertijd niet dat ook zij van diezelfde persvrijheid gebruik maken om hun mening daar over te uiten.

Dat deze Turkse Turken zeggen dat Ebru Umar het er naar gemaakt heeft, kan ik nog enigszins begrijpen omdat ik begrijp dat zij niet zijn opgegroeid in de vrijheid die wij zo normaal vinden. Maar dat mensen die in Nederland zijn geboren en opgegroeid, dus ook Nederlanders die Nederlandser zijn dan klompen, dat ook zeggen daar kan ik niet bij. Dat maakt me verdrietig en bang. Bang dat het door mij gekoesterde Nederland steeds minder vrijheid zal kennen en de dictators van de wereld het ook hier voor het zeggen gaan hebben.

Hans Teeuwen en de cabaretiers die het met hem eens zijn, doen een oproep aan mede-cabaretiers om de rijen te sluiten en als protest Erdogan te beledigen. Bij deze wil ik alle bloggers en columnisten oproepen om Ebru Umar te steunen, ook al vind je het een feeks van de bovenste plank. Want als we hier niet tegen in protest komen dan zijn wij de titel ‘tweede land op de ranglijst van landen met de meeste persvrijheid’ niet waard.

Fragment Diederik Smit over het gevaar van het zeggen dat iemand het er naar gemaakt heeft:
Diederik Smit bij De tafel van Thijs

Uitgelichte afbeelding door Brent Payne op Flickr