Als kind heb ik eindeloos veel strips gelezen. Dat kwam door mijn broer. Hij verzamelde stripverhalen. Smurfen, Douwe Dabbert, Suske en Wiske, Lucky Luke, Storm, Kuifje maar ook strips die ik wat minder interessant vond zoals Michel Vaillant en Buck Danny. Ook hadden wij abonnementen op de Donald Duck, de Sjors, de Pep en later toen die twee laatsten samengingen, de Eppo. Hele series had hij compleet. Naarstig was hij op zoek naar een nummer één van oude series, die waren meestal niet zo leuk maar de verzameling moest compleet zijn. Als er weer een nieuwe uitkwam dan moest hij die natuurlijk direct hebben. Om te weten wanneer er weer een nieuw exemplaar zou zijn moest hij naar de striphandelaar. Het was het pré internet tijdperk. Er zullen heel wat uurtjes krantenwijk in die verzameling zijn gaan zitten.
In de strips kwamen altijd woedende menigtes voor. Meestal het onnadenkende deel van de bevolking, bij veel striphelden ongeveer het hele dorp, kwam met hooivorken en boos gebalde vuisten ergens verhaal halen. De hoofdpersoon was dan het doelwit en maakte dankbaar gebruik van de verwarring door uit beeld te kruipen. De woedende menigte was in mijn herinnering altijd een grote grijze massa waar de hooivorken en gebalde vuisten uit staken.
Gisteren werd bekend dat er een kat geveild zou worden als onderdeel van bezittingen van een familie die hun bedrijf failliet zag gaan. Want zo redeneerde de deurwaarder, het is een raskat en dat levert heel wat op. Op Social Media verspreidde dit bericht zich weer binnen enkele minuten, alle instanties die zich druk maken over dierenwelzijn bemoeiden zich er mee en de veiling van de kat ging niet door. Gelukkig maar in dit geval. Een kat is geen ding en is onderdeel van het gezin. Je verkoopt ook de kinderen niet omdat ze een paar honderd euro voor de schuldeisers opleveren.
Maar opeens zag ik de gelijkenis met een woedende menigte. Want niet alleen in dit geval maar ook bij andere zaken staan we met zijn allen virtueel direct op onze achterste benen. Helaas kan de hoofdpersoon niet zo makkelijk meer buiten beeld kruipen. Facebook is het nieuwe stripverhaal geworden. Waarin alles mooi en lieflijk lijkt. Steden zijn aangeveegd en aangeharkt als in Duckstad. Mensen zijn helden of grappenmakers en de petitie en berichten delen is de nieuwe woede menigte. Zonder hooivork maar met iets veel scherpers: het voor eeuwig vastgelegde woord of beeld.
Zoals altijd kan dit wapen ten goede of ten slechte gebruikt worden. Zelf doe ik er ook aan mee. De misstanden die ik signaleer, deel ik. Petities die ik belangrijk vind teken ik, hoewel ik geen idee wat er daarna nog mee gebeurd. Zo goed en zo kwaad als het gaat probeer ik mij te informeren of een bericht waar is maar ook ik ben afhankelijk van een informatiebron die net als de striphandelaar ook maar enkele bronnen heeft. Het internet lijkt soms groter dan het is.
Vaak schreeuwen de mensen met gevaarlijke denkbeelden of uitspraken het hardste. Zij krijgen binnen no time een woedende menigte op gang. Soms het onnadenkende deel van de bevolking. Best wel eng als je er zo over nadenkt.
Scillie 